(1998, revisie 2004)
1.1.1.1 – 1.1.1.0 – 1perc – piano – 1.1.1.1.1
Toen ik aan het conservatorium afstudeerde voor compositie en me bezig ging houden met de opdracht een stuk voor acht handen te schrijven had ik enorme behoefte aan zelfvernieuwing. Enerzijds was dat om me te ontdoen van restanten invloeden van anderen, anderzijds omdat wat mij betrof de vette kluif met dissonanten, die ons aan het begin van de eeuw toegeworpen werd, afgekloven was. Die vernieuwingsdrang leidde tot de tonaliteit als klankidioom; daarmee bedoel ik nadrukkelijk niet het terugvallen in oubolligheid maar een voortgaan op de verworvenheden van de twintigste eeuw.
Over de tijd die daar op volgde kan in positieve of in negatieve zin een hoop gezegd worden. Karakteristiek voor ‘mijn’ tonale stijl werden zich vaak in elkaar strengelende thematische lagen. Instrumenten spelen dan dezelfde muziek maar in een verschillend metrum. Bij voorkeur versluierde ik de puls.
Vanaf 1997 kreeg ik meer en meer interesse in doorzichtigheid met een duidelijker beat. Karakteristiek werd spontaniteit en een veel hoekiger manier van componeren. En eens in mijn leven wilde óók ik hier en daar wel eens een lopende baslijn gebruiken. In Muziek voor Miljarden is dit te horen in Als een eerste deel en Als een laatste deel. In Als een tweede deel klinkt nog steeds die oude voorliefde voor muzikale lagen die in elkaar verglijden.
Rest mij te melden dat ik tijdens een improvisatie eens een ongelooflijk melig wijsje heb zitten spelen waarbij de sextakkoorden je om de oren vlogen. Er kwam zo’n melodietje uit die je steeds maar blijft achtervolgen, vooral wanneer je wilt slapen. In het derde deel heb ik hier een keer mee willen afrekenen.
Muziek voor Miljarden werd geschreven in opdracht van het Fonds voor de Scheppende Toonkunst.
Een toevoeging van een tweede slagwerker kan zinvol zijn.
1.Als een inleiding
2. Als een eerste deel
3. Als een tweede deel
4. Als een derde deel
Muziek voor Miljarden, première New York, Bruce Hodges, Seen and Heard International Concert Review September 18, 2004.
……”Het werk heeft duidelijke knipogen naar jazz en minimalisme, met soms bijna banaal klinkende sonoriteiten. In het derde deel probeert hij om te gaan met een “ongelooflijk dom deuntje waarin de sexten mij om mijn oren vlogen”. Er zijn maar weinig componisten die op dit moment de moeite zouden nemen om een onderwerp aan te pakken dat schijnbaar bol staat van potentiële banaliteit, laat staan dat ze met Nasvelds opzwepende resultaten op de proppen zouden komen. Ik vond het helemaal niet afschrikwekkend, integendeel, laten we zijn muziek hier vaker laten horen!”….
De sprong in het diepe bij Juilliard, Allan Kozinn, New York Times Review September 21, 2004.
…….”Mr. Nasveld was degene die de meest openlijk vrolijke muziek op het programma bood. Zijn “Music for the Billions” (1998, herzien 2002) is grotendeels tonaal, maar niet simplistisch, en de juxtaposities van gesyncopeerde ritmes, het uitgebreide slagwerk (van castagnetten tot het gebrul van een leeuw) en de voorbij komende toespelingen op alles van Rachmaninoff tot Elmer Bernsteins filmmuziek “Magnificent Seven” geven het stuk een subtiel verlevendigend gevoel voor humor.”……