••••
Ik wilde het toch één keer proberen en kijken hoever ik kwam.
“Ik wilde het toch één keer proberen en kijken hoever ik kwam,” schrijft componist Robert Nasveld(1955) in de toelichting van zijn nieuwe cd Hanging Around. Het lijkt het motto voor de hele cd, die getuigt van een onbekommerde probeerdrift. Nasvelds composities zijn meestal ‘gewoon’ tonaal, zonder vooruitstrevend te willen doen, op een enkele flageolet en gedempte toon inThree pieces for piano (2002) na. De Traumblätter (2008), korte, Schumanniaanse karakterstukjes voor piano quatre-mains, blinken uit in helderheid. In Traum des Mädchens am Spinnrad hoor je het spinnewiel ronddraaien, de Traum der Geliebten die sich nicht verstehen können is één en al horten en aarzelen. Maar Nasveld kan het ook over een andere boeg gooien: hoor de Franse sensualiteit in Les traits du ciel, onderdeel van de Trois Chansons(2001), prachtig gezongen door bariton Mattijs van de Woerd. Vaak heeft de muziek iets swingends doordat Nasveld met onregelmatig herhaalde ritmische en/of melodische motiefjes werkt. Zo kan hij zoekend langs de blues schuren zonder hem écht te raken (Frozen Blues, 2003). En zelfs waar het in theorie ernstig zou kunnen worden, bijvoorbeeld in Six Cavafy Songs(2009), een liedcyclus op poëzie van de Griekse dichter Kaváfis, blijft de toon lenteachtig licht en sprankelend”.
Jochem Valkenburg, NRC 2 februari 2011
••••
Bij pianist Robert Nasveld, evenwichtskunstenaar, worden akkoorden uitgerafeld tot langs elkaar dwarrelende tonen.
“Bij pianist Robert Nasveld, evenwichtskunstenaar, worden akkoorden uitgerafeld tot langs elkaar dwarrelende tonen. De sonoriteit van de piano is een rode draad in het werk van Robert Nasveld (1955), wat niet zo’n wonder is, omdat hij zelf pianist is. Vingers op de snaar, flageolettonen, mooie pedaaleffecten, hij exploreert het systematisch en met graagte. Veel composities op deze cd bestaan uit reeksen korte stukken, zoals Traumblätter, een vierhandige hommage aan Schumann, waarin de muziek voortdurend wankelt tussen quasi-romantiek en deconstructie. Nasveld is een evenwichtskunstenaar, die graag verkent hoe tonen op elkaar inwerken, met name in het pianotrio Hanging around waarin akkoorden worden uitgerafeld tot langs elkaar dwarrelende tonen. De uitvoeringen, door diverse musici, zijn van een hoog niveau. In Six Cavafy Songs, het meest recente werk, bloeit het klankpalet open tot vijftien instrumenten en laat bariton Olle Persson horen dat Nasveld ook het lyrische lijnenwerk beheerst”. Frits van der Waa, Volkskrant 22 maart 2011
Hanging around, Albumblätter en andere werken.
..Als pianist en componist is Robert Nasveld een outsider, als radioproducer en onvermoeibare verdediger van de Amerikaanse componist George Crumb een man van belang. Bij het beluisteren van Hanging Around, vernoemd naar Nasvelds pianotrio, werd ik vooral getroffen door de pianostukken op deze opmerkelijke cd. Nasveld is onmiskenbaar schatplichtig aan zijn grote idool van wie hij de liefde voor subtiele en mysterieuze pianoklanken heeft overgenomen. In Traumblätter uit 2007 (acht meesterlijke miniaturen voor de vier handen van het pianoduo Wyneke Jordans en Leo van Doeselaar), Three pieces for piano en in de nog door Nasveld zelf gespeelde Frozen blues val je van de ene verbazing in de andere. Ook Hanging Around, het pianotrio, heeft die kwaliteit. De andere (vocale) nummers hebben me minder overtuigd.
Hans Heg, Klassiekezaken.nl april 2011