Ping! Nasveld speelt met typemachine
“Robert Nasveld (1955) is behalve componist ook pianist en radiomaker. Dat verklaart de naar verhouding bescheiden omvang van zijn oeuvre. Een niet onaanzienlijk deel daarvan is nu vastgelegd op een dubbel-cd, uitgebracht op het label Attacca, dat dit jaar zijn 20-jarige bestaan viert. De cd ziet er dan ook extra mooi uit. Nasveld is altijd een eigenzinnig componist geweest, die zich aan trends weinig gelegen liet liggen. Toch is ook bij hem een steeds sterkere hang naar welluidendheid te bespeuren. Zijn recente werken zoals zijn Strijkkwartet en het ensemblestuk Music For The Billions zijn vrijwel regelrecht tonaal, zeker vergeleken met de versluierde, maar ook al zeer magnifieke harmonieën van Three Pieces for Two Pianos Eight Hands uit 1982. Wat ze gemeen hebben is een tegendraadse behandeling van het ritme. De muziek pulseert, maar valt zelden mee te tikken. Twee elektronische werken getuigen nogmaals van Nasvelds beheersing van de grote lijn. Maar hij heeft ook gevoel voor humor zoals al meteen te horen is in Preparations for Coma , waarin pianist Polo de Haas Harry Sparnaay begeleidt op een typemachine. Ping!”
Frits van der Waa, Volkskrant 29 november 2001
Robert Nasveld
“Zó componeert een pianist met uitbundig plezier in akkoorden, arpeggio’s en toonrepetities: Robert Nasveld (1955), stichter van het Orgella Kwartet dat zich specialiseert in werken voor twee piano’s achthandig. De muziek, zoals blijkt uit een dubbel-cd met elf composities uit de periode 1974-2000, verwerkt minimalisme op persoonlijke wijze: met eenvoudig materiaal iets bijzonders doen in een obsessie voor identieke figuren en met een ‘ingepakte’ tonale bas. Niet zozeer speels dan wel grandioos klinkt Monument voor piano, ontstaan na een periode waarin de componist even stil viel. Inspiratiebronnen zijn de Moskouse coup van 1991 en het tweede deel uit Beethovens Hammerklavier sonate. Intensivo vermeldt de partituur en het mechanische karakter verhult hier nauwelijks een gevoel voor dramatiek en zelfs extase. En zoals de pianostijl zich beperkt tot een klein aantal figuren, geldt hetzelfde voor het recente Strijkkwartet . Een versleten dubbelslag – als Wagner het niet meer wist zette hij dat in om de muziek weer op gang te brengen – promoveert van ornament tot hoofdbestanddeel”.
Ernst Vermeulen, NRC 18 juli 2002
Voor de liefhebber van klassieke modern muziek is MUSIC FOR AFTER ANYTHING een waardevolle aankoop.
“………Buitengewoon prachtige muziek met een schoonheid die te omschrijven is als tegenstrijdig, onvoorspelbaar, angstwekkend, in staat om alle spirituele krachten in een luisteraar te stimuleren………….. Voor de liefhebber van klassieke modern muziek is Music for after anything een waardevolle aankoop”.
Julia Soultanova, CHAIN D.L.K. ID #603 25 februari 2003
Basklarinet en typemachine
“Een compilatie-CD in de beste zin van het woord zoals de titel Music for after anything eigenlijk al een beetje aangeeft: met het bijeenbrengen van elf werken geschreven tussen 1974 en 2000 geeft de Nederlandse componist Robert Nasveld een illustratie van de weg die hij als componist de afgelopen vijfentwintig jaar is gegaan. Een beetje van alles ook wat die afgelopen kwart eeuw spraakmakend was: van het experimenteel aandoende duet tussen basklarinet en typemachine tot volwassen stukken voor alleen geluidsband; van de exploitatie van vrije klanken en tekstcollages in werk voor koor tot een indringend en monumentaal strijkkwartet uit 2000, waarin de herwonnen mogelijkheden van gevoelsexpressie en tonaliteit worden gevierd. Uitermate geestig is Nasveld in Miljoenen Guldens uit 1997 waar de ambtelijke taal van de subsidiegever op de hak wordt genomen. In de vrolijke rap-zang van bariton Tido Visser leidt de zorgvuldige, maar belerende en wollige argumentatie steevast tot de onvermijdelijke afwijzing. De weelderige begeleidende pianopartij, door Nasveld zelf gespeeld, geeft het ironische geheel nog wat extra cachet. Diepere lagen boort Nasveld aan met de uitvoering van zijn pianocompositie Monument uit 1991 en met het eerder genoemde Strijkkwartet. De vertolking door het Zephyrkwartet roept een wereld op van etherische tijdloosheid. Dit is een persoonlijk document, maar tegelijkertijd verraadt deze dubbel-cd iets van de wispelturige tijdgeest van de uitgaande twintigste eeuw”.
Kees Arntzen, Dagblad Trouw 17 maart 2003